խոսքը զսպել, ազատ՝ համարձակ խոսելուց ետ կանգնել ◆ Քանի լեզուդ կարճացնես, գլուխդ կախ անես, ուսերիդ կնստին։ (Խաչատուր Աբովյան)◆ Իսկ եթե քիչ մը այդ մեծ հարսին ցիցերեսությունը չըլլար, լեզուն քիչ մ կարճցներ, աշխարհի վրա ալ տերտ [դերդ] չուներ Նունիկ պաճին [բաջին]։ Համաստեղ◆ -Պարտավոր է հաշվի առնլ իր ամոթը ու կարճ ընել իր լեզուն թաղամեջի կռիվներուն։ Հակոբ Օշական
