խելագարվել, խելքը կորցնել ◆ -Իմ խեղճ ամուսինը խելքը թռցրել է: Իմ խեղճ ամուսինը գժվել է։ ◆ -Ամեն մարդ քանի մեծնա խելք կը բոլորե, դուն ալ քանի մեծնաս, խելքդ կը թռցնես: (Հակոբ Մնձուրի)◆ -Մըսեր մը՛սեր բարկացավ, այլ խելքը փախուցավ: Հակոբ Պարոնյան◆ -Ի՞նչ գասես, խերքեդ փախուցեր թա, ախչկոնե մախքե [«մեղքը»] ի՞նչի գառնուս։ Չադու
խելագարվել, իրեն կորցնել ◆ Պառավը երևի խելքը թռցրել էր ու հայհոյանք էր խառնում Յուղաբի սգին։ ◆ -Ադա, դու սովիցը խելքդ թռցրել ե՞ս, էդ ինչ ես անում։ Հովհաննես Թումանյան◆ Հիմա երկու օր է որ մեջտեղը չէր ելած և Աղավնի բոլորովին թռցուցած էր իր չունեցած խելքը: ՇՇ
չհասկանալ ◆ -Նա խելքը թռցրել է, եթե ուզում է չոր-չոր պրծնել։
խելագարվել, հրապուրվել ◆ Միևնույն ժամանակ այդ իրեն համար տարօրինակ զգացմունքը զսպել ուզենալով՝ սկսեց խոսել խելքը թռցրածի պես։ (Ղազարոս Աղայան)
