((հնց․)՝ ճանկը ձգել) հափշակել ◆ - Գեղերից ճանգները քցածներն ինձ են բերում։ (Պերճ Պռոշյան)◆ - Այս ամառ Բեթղեհեմի տոնին տեսա՞ր, ինչպես ոսկե ժամացույցը ճանգս ձգեցի: (Պերճ Պռոշյան)
((արևմտհ․)՝ ճանկերուն մեջ առնել) տիրանալ ◆ - Ի՞նչ անեմ, ո՞նց անեմ, որ էն բաղն իմ ճանգը քցեմ: (Պերճ Պռոշյան)◆ - Էս տղեն էր իմ տան տղամարդը, արիր որ սրան էլ ճանգդ քցես: (Պերճ Պռոշյան)◆ - Հասկցվեցա՛վ, ատ տոքթոր օլաճախը [դոքթոր օլաջախը, «կոչեցյալը»] աշկ է նետեր աղջկանը, հիմա ճանկերուն մեջ առնել կ՚ուզե կոր։ Եր
((հնց․)՝ ճանկը ձգել, (արևմտհ․)՝ ճանկին տակ՝ ճանկերուն մեջ ձգել) իրեն ենթարկել ◆ - Եթե Հազկերտը Վարդանին գցի իր ճանկը՝ այնպես չի պահանջի, ինչպես քեզանից։ Դերենիկ Դեմիրճյան◆ Պարսիկներին ինքն արդարությունն էր ամեն մի քայլի վերա ճանգը ձգում: (Պերճ Պռոշյան)◆ Այս վիճակին ետևեն այնչափ կը վազեմ որ ի վերջո ճանկիս տակ կը ձգեմ: (Մաթևոս Մամուրյան)◆ Թողունք զինքն այդ տունը, հետամուտ նոր Սինայաններ ձգելու յուր ճանկերուն մեջ: Արփ ◆ - Չալիշ իմ գալի [«չարչարվում եմ»], վուր էն քուչեմեն մե պստի փայի ճանգս քցիմ: Գաբրիել Սունդուկյան
ճարել, ձեռքը գցել ◆ - Մի հենց հաց ճանգս քցեմ, որ ոչ հատնի, ոչ պակսի։ (Պերճ Պռոշյան)
բռնել, բռնեցնել ◆ Կատվի պես հետևիցն ընկած վազում եմ, որ մի կերպ ճանկս գցեմ, բայց իզո՜ւր։ (Ալեքսանդր Ծատուրյան)◆ - Աղա՛...դու ըստեղ մի աշխատիլ ինձ քո ճանգը քցելու, ես փախստական մարդ չեմ։ (Պերճ Պռոշյան)
