լեզուն բաց անել

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն դարձվածք

  1. խոսել սկսել (փխբ․) ◆ Դադար առավ․․․ ու բաց արավ իր լեզուն, / ՈՒ խրատեց Արեգին։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Հոնկե ալ ձեռքե ձեռք անցնելով (արխիվը) եկեր հասեր էր քաղաքին մյուզեն [թանգարանը]․․․ որպեսզի կես դար լռելե հետո, հանկարծ բանա իր լեզուն։ ◆ Իսկ ո՛ր ինքնագոհ գեներալը․․․ արհեստանոցի անսովոր իրադրության մեջ լեզուն չի բացի, ավելորդ բաներ դուրս չին տա։ Ռիխարդ Զորգե ◆ Ծերուկ խազերը դառնում են կարծես / Անլեզու մանուկ, / Որ կամաց-կամաց / Իր թոթովախոս լեզուն է բանում։ Պարույր Սևակ
  2. խոսել համարձակվել ◆ ՈՒզում էինք էլի աղաչանք-պաղատանք անենք․․․ բայց ոչ մեկը չէր վստահում լեզուն բաց անի։ Մաթևոս Դարբինյան ◆ ՈՒրեմն արձակենք լեզուներս և խոսենք բացեիբաց։ Ալեքսանդր Մյասնիկյան

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։