կաշկանդվել, կարկամել, չկարողանալ խոսել, լեզուն կապվել՝ կապ ընկնել ◆ -Հիմի իմը՝ հեչ, իմ լիզուս բռնվիլը մերս տեսավ թե չէ, իրա լիզուն էլ բռնվավ: (Մ․ Սարգսյան)◆ Հարցուց անանկ խռպոտ ձայնով մը որ աղերսարկուին լեզուն բռնվեցավ, մարդը բերանը չկրցավ բանալ։ (Արփիար Արփիարյան)
խոսելու, գանգատվելու համարձակություն չունենալ ◆ Հայն այնպես լավ մը կաշկանդված է և լեզուն բռնված՝ որ չէ կարող իր վիճակը բացե ի բաց հայտնել։ (Մաթևոս Մամուրյան)
