լեզուն թուլանալ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն դարձվածք

  1. (սկսել) շաղակրատել, կանգ չառնել ◆ Լեզուն շատ էր թուլացել, էլ ուրիշներին խոսելու հերթ չէր տալիս։ ◆ «Որ այդպես վախենում ես, բա ինչո՞ւ էիր լեզուդ թուլացրել և խելքիդ փչածը դուրս տալիս»։ Եր ◆ համեմատության համար՝ Իր թուլցած լեզուն ա՛լ կենալ չունի։

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։