խոսքը զսպել (մի բան գլխի ընկնելով) ◆ Միշտ խելքի է մայրը գցել, / Իսկ նա լեզուն չի էլ կծել։ Պարույր Սևակ◆ Եվ չտեսնել ձևանալը, հանդուրժելը կը դառնան գործի ընթացքին հրամայականը՝ լեզուդ խածնել։
ասում են, երբ գլխի են ընկնում, որ մի բան ասել են կամ արել ու անհարմար վիճակի մեջ են ընկել ◆ Սուլյանը լեզուն կծեց։ Երրորդ անգամն էր նա փորձում էր Սմբատի ինքնասիրոությունը և երրորդ անգամն էլ խիստ պատասխան էր ստանում։ (Շիրվանզադե)◆ Կուզես կուլակաթափի թեկնածու ճարել, գնա Մուրադենց Բաղիրի յախեն բռնիր։ Ըսի ու խածեցի լեզուս։ Մուրադենց Բաղիրը կուսբջիջ թևանի աներն էր։
մտածմունքի մեջ ընկնել (տեսածի կամ լսածի կապակցությամբ) ◆ Արտակ Ռշտունին կռահեց Զոհրակի հարցմունքի բուն դրդիչը հետաքրքրության և լեզուն կծեց։ Դերենիկ Դեմիրճյան◆ Ճըղացպանը վըեր իրան զըրիցը պըրծավ, էս ճըքնավըերը իրան լյուզյուն կըծեց։ ◆ համեմատության համար՝ Հետո- / Կնետեմ ճզմած։ / Թող խանդից նա կծե լեզուն։ Եղիշե Չարենց
