պապանձվեր, չխոսել-չպատասխանել ◆ Բանը որ հասնում է լուրջ խոսելուն՝ լեզուները կուլ են տալիս։ (Հրանտ Մաթևոսյան)◆ Այնտեղ գնալու դեպքում էլ լեզուները կուլ տված, շվարած ու մունջ չէին կանգնի ու մնա։ Սերո Խանզադյան◆ -Ասիկա ընտանեկան սրպության դեմ դավադրություն չէ, հապա ի՞նչ է, հը՞, չըսե՞ս․․․ պզտիկ լեզո՞ւդ կլլեցիր, ի՛նչ է։ Խաչիկ Ամիրյան◆ Ումեց հետե խաբեր չի [«ոչ ոքի հետ չի խոսում»], քիդես թա լիզուն գուլ դեվաձ ուներ։ ◆ հմմտ Ամպը լեզուն կուլ է տվել, / Հնար չունի որոտալու։ Համո Սահյան
