ներքուստ չհակվել՝ չկարողանալ (առավ․ մի անհարմար բան ասել) ◆ Մուսին ուզում էր ասի, լեզուն չէ՛ր բռնում․ բերանը փակվում էր, պապանձվում։ (Խաչատուր Աբովյան)◆ «Լեզուս չի՛ բռնում, որ ձեզ ե՛դ պատմեմ, / Ինչ որ լսել եմ ու աչքով տեսել»։ ◆ Իրավցնե, լեզունին չէր բռներ․․․ ինչքան աշխատեցավ ինքզինքը «Մակդոնայլդ» անվանել՝ չկրցավ։ ◆ Չի բռնում նրանց լեզուն / Մի անգամ մեր մի լավն ասել։ Համո Սահյան
