Jump to content

լեզու առավ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն դարձվածք

  1. մարդկային լեզվով խոսել։ ◆ Հաղթահարված ու հընազանդ հեծվորին, / Լեզու առավ, մարդու նման էսպես դարձավ հըզորին...: Հովհաննես Թումանյան ◆ Պատմական անցյալի վկա քարերը լեզու կառնեն ապրեցնելու համար հայ ժողովուրդին փառահեղ անցյալը։ «Զարթոնք» ◆ Զարկեց լարերին թափով խանդալից, / Եվ լեզու առավ տավիղն ոսկելար։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Աստծու հրամանքով ձին լեզու էկավ, ասաց...: Սասնա ծռեր ◆ Ծին լյուզի յա տըռնըլական, խոսի Դյավրիչին տղան։
  2. խոսել սկսել։ ◆ -Նա դեռ չի ճաշակել նոր ոտք ելնող և նոր լեզու առնող երեղայի պատճառված երջանկությունը։ (Մկրտիչ Արմեն) ◆ Երբ թշնամին , նենգ ու դավադիր, մոտենա Անիին, լեզու առնեմ ու ձայն տամ. ցարթեցե՛ք, ոտքի ելե՛ք, հայ քաջեր։ Աշոտ Հովհաննիսյան ◆ Ու տարիներու սպասումեն հետո, երբ հույսերնին կտրած լեզու կը բանան, անհուն զզվանքով է որ կը պատմեն։ Հակոբ Օշական
  3. արտահայտվել.խոսակցության նյութ դարձնել։ ◆ Կուտակված, լեզու առած կարոտը մի սրտահույզ խոսքով թեթևացնում (են)։ (Մ․ Սարգսյան) ◆ Հիմա Ստամբուլում հայհոյում են իրեն. թշնամիները լեզու են առել, բարեկամները ամոթից կախել գլուղները։ Սերո Խանզադյան
  4. խոսելու՝ արտահայտվելու ունակություն, դիմադարձելու համարձակություն հանդես բերել։ ◆ -Վերջերս շատ ես լեզու առե, ամոթի զգացումը բոլորովին կորցրել ես։ ◆ -Տեսնում չե՞ս, ոնց են էլի հին աղալարները լեզու առել ու մեր վզին նստել։ Մաթևոս Դարբինյան

Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։