լեզու տալ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն դարձվածք

  1. խոսեցնել (առավ․) (փխբ․) ◆ Պատամբանի շնորհքը փաստերի վերլուծումն է, նրանց լեզու տալը, կատարվածի պատշաճորեն արճեքավորումը։ «ՍՀ» ◆ Այն ցավերին լեզու տըվիր / Ու խոսեցրիր ամեն սըրտում։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Գիշերը սարսափը կը լեցնե պատերը. ու լուսինը այդ ավերակներուն լեզու կու տա կըսեն։ (Ռուբեն Սևակ) ◆ -Ու ամեն մեկին՝ ի՛նչ էստի դարսած է, ի՛նչ վրետ հաքիտ՝, ամենին լեզու կուտա ու մեկ-մեկ միտդ կու բերե քու արարմունքըը։
  2. խոսելու՝ արտահայտվելու մղել տեղիք՝ տալ ◆ Հոս հոն պատահող խռովություններ լեզու պիտի տային ընդհանուր դժգոհության։
  3. դիմադարձելու՝ հակաճառելու մղել ◆ -Դրա համար նա Մացակ ապորը չի սիրում ու միշտ նրան լեզու է տալիս: (Նաիրի Զարյան)

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։