լեզվական ձև

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [lɛzvɑkɑn ˈd͡zɛv]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բացատրություն

  1. (լեզվբ․) նեղ իմաստով՝ հնչյունական ամեն կապակցություն, որը բառային կամ քերակական իմաստ է արտահայտում, լայն առումով՝ հնչյունական այդ կապակցությունների ամբողջությունը, որը հանդես է գալիս որպես մարդկային մտածողության և նրա արտահայտության նյութական միջոց ու որի շնորհիվ միայն հնարավոր է դառնում հաղորդակցումը

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. լեզվաձև, լեզվի ձև, լեզվական թաղանթ

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։