լեզվի ժողովրդայնություն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [lɛzvi ʒɔʁɔvɾdɑjnutʰˈjun]

Բացատրություն

1. (լեզվբ․) գրավոր (գրական) լեզվի հարուստ լինելը ժողովրդական-խոսակցական (ոչ բարբառային) իրողություններով (բառամթերք, շարադասություն, ոճեր և այլն)։ Այն լեզուների համար, որոնց գրական և բանավոր-խոսակցական տարբերակների միջև էական տարբերություններ չկան, լեզվի ժողովրդայնության խնդիր, բնականաբար, չի կարող դրվել

Թարգմանություն

• ռուսերեն՝ народность языка (ru) ‎(narodnostʹ jazyka)
• ֆրանսերեն՝ popularite de la langué
• գերմաներեն՝ Volkstümlichkeit der Șprache

Աղբյուրներ

• Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։