(հնց․) ծանր ապրումներով համակված ◆ Քանի որ այժմ կը գրեմ՝ անշուշտ սիրտս լցուն ըլլալու է՜․․․ այո՛, առլի է նա սգալի հիշատակի մը արտոսրով։ Պետրոս Դուրյան◆ Էս ցավն էնպես էր սիրտս առել, որ շատ անգամ գժվածի պես ընկնում էի սար ու ձոր, ման գալիս, մտածում էլ ետ սիրտս լիքը տուն գալիս։ (Խաչատուր Աբովյան)
Հայերեն դարձվածք
հոգով հարուստ ◆ Ուսերս բեռնավոր են ու սիրտս լեցուն։ Վազգեն Շուշանյան◆ Ու հիրավի հպարտության տրոփ պոկում / Մի բովանդակ ժողովրդի լեցուն սրտից։ Պարույր Սևակ
