(հզվդ․) լիակատար, ուշադրությամբ լսել ◆ Ամեն անգամ մենք նրան լսում էին լարված ուշադրությամբ, լսողություն դարձած: Եր ◆ Արշակ Խորենիչն այդ ժամանակ ապարատի մոտ նստած՝ ամբողջովին լսողություն, խորասուզված հեռագիր էր ընդունում Երևանից։ Ստեփան Զորյան◆ Մի վայրկյան մեխված մնաց իր տեղում անշարժ և ամբողջապես լսողություն դարձած, բերանաբաց շնչակտուր։ Ահ ◆ Բազմությունն ասես շնչելուց իսկ դադարել էր, ամբողջ այդ գորշ, եռուն զանգվածը դարձել էր մի հատ աչք և լսողություն։«Հայք»
