իրար հետ հաշտ՝ առանց կռիվների ևն. ապրելը։ ◆ Ճիշտ է, եղել էին մանր-մունր «կրակոցներ», բայց Հովհաննեսը և իր կինը կարող էին խաղաղ գոյակցության օրինակ քառայել։ ԵՐ ◆ Կենդանիի բնազդական եսասիրությունը կամաց կամաց տեղի տված էր հանդուրժողության, գուրգուրանքի...խաղախ գոյակցության։ Վահրամ Մավյան◆ Հակառա՛կ նույնիսկ հայ կյանքեն ներս տիրող հանդուրժողության և խաղաղ գոյակեցության մթնոլորտին, տակավի՛ն պարիսպները պատնիշված կը մնան։ (Արազի)
հակադիր հասարակարգ ունեցող պետությունների միջև հարաբերությունների սկզբունք, որը ենթադրում է հրաժարում պատերազմից իբրև վիճելի հարցերի լուծման միջոցից
