խելքը գլուխը գալ

Հայերեն դարձվածք

1. հասկանալ, անդրադառնալ ◆ «Այս կամակորին հարկավոր է մշակել, որ խելքը գլուխը գա»: Մուշեղ Գալշոյան ◆ -Միայն միջոց մը գտիր, որ այդ ապուշին խելքը գլուխը գա: Պետք է հասկանա որ այդքան ալ անտեր անտիրական չեմ: Գևորգ Աճեմյան ◆ -Ծո՛, դուն ո՜վ, նապաստակ բռնո՜ղն ով, խելքդ ե՞րբ գլուխդ պիտի գա: Աշոտ Հովհաննիսյան
2. հասունանալ գիտակության գալ ◆ -Դեռ ջահիլ է, արյունը նոր է եփ գալիս, կմեծանա, խելքը գլուխը կգա: (Րաֆֆի) ◆ -Այն ատեն չոճուխ [«երեխա»] էի, հիմա խելքս գլուխս եկավ: Երվանդ Օտյան ◆ Ամա էսպես բանի վրա խոսողի ատամները պետք է ջարդած, որ խելքը գլուխը գա: (Խաչատուր Աբովյան)
3. (հզվդ․) ուշքի գալ (փխբ․) ◆ Եվ երբ, ինչպես ասում են, խելքս գլուխս եկավ, տեսա, որ ոըքերիս մոտ մի կոկորդիլոս է ընկած: «Ավանգարդ» ◆ Ուշակորույս եղած էր: Մեր խնամքներուն շնորհիվ խելքը գլուխը եկավ: Երվանդ Օտյան ◆ -Կը բաշխես, որ քեզ տեսնելու վրա ուրախացա ու սիրտս թիլացա, հիմի էլ երկյուղ մի՛ անիլ, խելքս գլխիս եկավ: (Պերճ Պռոշյան)
4. իրեն գտնել ◆ Ոտքի վրա գրիպ տարա: Բայց հիմա խելքս գլուխս է գալիս: «Ազգ» ◆ Հիմա երկրում ի՜նչ հրաշագործ վերակառուցում էլ որ անեն, միևնո՜ւյնն է, դեռ երկա՜ր-երկա՜ր ժամանակ այս երկրի խելքը գլուխը չի՜ գա: Երեկոյան Երևան
5. սթափվել, զգաստանալ ◆ Առավոտը այդ մարդու քե ֆովությունն անցնում է և խելքը գլուխը գալիս: ◆ Հանկարծ իշխանուհին զգաց յուր արարքն և բաց թողեց նրան: Նրա խելքը գլուխն եկավ: Ն-Դ ◆ Անախորժ հուսախաբություն մը կրածի պես պահ մը քարացվ մնաց, բայց շուտով խելքը գլուխը գալով՝ դանդաղորեն հեռացավ: Երեկոյան Երևան

Աղբյուրներ

1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։