խուլ բաղաձայն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [χul bɑʁɑˈd͡zɑjn]

Բացատրություն

1. (լեզվբ․) ձայնից զուրկ և միայն աղմուկից կազմված բաղաձայնները, ինչպես արդի հայերենում՝ հ, խ, ս, շ, ֆ, կ, տ, պ, ք, թ, փ, ծ, ճ

Հոմանիշներ

1. երգաձայնազարկ բաղաձայններ, անձայնեղ բաղաձայններ, անձայն աղմկավոր բաղաձայններ, ուժեղ բաղաձայններ

Թարգմանություն

• ռուսերեն՝ глухие согласные (ru) ‎(gluxije soglasnyje), безголосные согласные (ru) ‎(bezgolosnyje soglasnyje)
• անգլերեն՝ breathed consonants, voiceless consonants, surd consonants
• ֆրանսերեն՝ consonnes sourdes
• գերմաներեն՝ stimmlose Konsonanten

Աղբյուրներ

• Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։