Jump to content

ծալքի արմատ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [t͡sɑlkʰi ɑɾˈmɑt]

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

Բացատրություն

  1. (երկրբ․) պառկած ծալքի ամենախոր մաս, որտեղ առանցքային հարթությունը ձեռք է բերվում զառիթափ կամ ուղղաձիգ դիրք


Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Հողմիկ Սարգսյան, Ռուզաննա Սարգսյան, Երկրաբանական տերմինների եռալեզու հանրագիտական բառարան, Երևան, «Զանգակ», 2014 — 672 էջ։