մեկին խորմանկությաբ (և նենգությամբ) խարդավել, թակարդը գցել ◆ ֊Դու ամեն քայլափոխին խաբում ես ինձ։ Ծուղակ ես գցում։ Պերճ Զեյթունցյան◆ Կրակային միջոցների վերախմբավորման միջոցով հուժկու հարված էր հասցնում թշնամու ստորաբաժանումներին, նրանց գցում ծուղակի մեջ ու պարտության մատնում։ «ՍՀ» ◆ ֊Դատավորներն կրնան քեզի պատ ի պատ հարցումներ ուղղե զքեզ [ըզքեզ] ծուղակի մեջ ձգելու։ Հակոբ Պարոնյան◆ Ջերմ ախոյան [«պաշտպան»] կկանգնի նա քրիստոնեից՝ մինչև որ ծուղակը նետե զանոնք։ (Մաթևոս Մամուրյան)
