կեռ-սրաքիթ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [kɛr sɾɑˈkʰitʰ]


Ածական

  1. (նորբ․) կեռ և սուր քիթ ունեցող ◆ Ցածրադիր սադրի առջև կեռ-սրաքիթ բաբուջներ կային, անկյունում՝ ընտիր նարգիլե։ Հ. Մովսիսյան

Աղբյուրներ[խմբագրել]