(արևմտհ․) նեղացնելու աստիճան ափն անցնել ◆ Վրեժխնդրության արյունը հասել էր կոկորդին, և յուր անելիքը նա արդեն հաստատապես վճռել էր։ Ն-Դ ◆ - Մտիկ ըրե, զավակս․․․ քու ըրածդ այլևս կոկորդս հասավ։ անհանդուրժելի է այս վիճակդ։ Տատր ◆ Այս անասունին ձեռքին քաշածը միայն ինք գիտե, այլևս մինչև կոկորդը հասած է։ Շահան Շահնուրհամեմատության համար՝◆ Գնա՛նք, անզո՜ր է խոսքը հիմա․ կյանքի կոկո՜րդն է վիշտը հասել։ (Գևորգ Էմին)
