կոմբինացիոն տոն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [kɔmbinɑt͡sʰiɔn ˈtɔn]

Բացատրություն

1. (երաժշտ․) համակցական հնչյուն, երրորդ (ավելի ցած) հնչյունը, որը հաճախ առաջանում է երկու, բարձրությամբ մոտիկ ձայների միաժամանակյա, բավականաչափ ուժեղ հնչման պահին

Թարգմանություն

• ռուսերեն՝ комбинационный тон (ru) ‎(kombinacionnyj ton)
• անգլերեն՝

Աղբյուրներ

• Կ․Ե․ Մելիք-Վրթանեսյան, Մ․ Ա․ Տոնյան, Երաժշտական բացատրական բառարան, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989 — 270 էջ։