ժիր, չարաճճի երեխա ◆ Մեծ տանը կպած սենեկի մեջ էլ հավաքված էին մանր կրակի կտորները: (Պերճ Պռոշյան)
աշխույժ, եռանդով լեցուն, խիստ շարժուն (մարդ, կենդանի) ◆ Կրակի կտոր էին երկունք ալ ու օրական քսանչորս ժամ կը հսկեին Հաստատության սահմաններուն։ Վահրամ Մավյան◆ Ես սիրում էի Սիմոնին. կրակի կտոր էր։ Կարող էր նստել ձիու մերկ մեջքին։ Լևոն-Զավեն Սյուրմելյան◆ - Կրակի կտոր է, հա՛յր, ա՛ն, ճերմակ նիշովը գազակին. հազիվ սանձերը կը զսպեի։ Լևոն Շանթ
գրգռված ջղայնացած մարդ ◆ - Թե մեկ էլ տեսիլ իմ քիզ էտենց, էլ մե՛ սահաթ չիմ պահի քիզ։ - Օ՛Հ, օ՛հ, օ՛հ, կրա՛կի կտուր է՜: Գաբրիել Սունդուկյան
