իրեն հանգիստ պահել․ իր վիճակին՝ ուժերին համեմատ շարժվել (առավելապես ժխտական) ◆ Էդ տղեն հալին չէր մնում, ամեն ետղ քիթը խոթում էր։ ◆ Խայտառակվել է այնտեղ․ էս մարդը իրան հալովը չի կենում։ Հովհաննես Թումանյան
իրեն պատճաշձևով պահել ◆ - Հլա տե՛ս է՜, աշխարհքս քանի գնում չարանում ա, աղջկեքն էլ չեն իրանց հալին կենում։ (Պերճ Պռոշյան)
