(բրբ․) հալվել ընկնել-մաշվել տանջվել, տվայտալից վիճակի մեջ լինել ◆ Պիտի կարողանա՞նք գլուխ տանել, թե պիտի մեր մտադրութոյւնը ուրիշ հարուստներից կատարած տեսնելով հալվինք ու մաշվինք: (Պերճ Պռոշյան)◆ Եթե այդքան բուռն է սերդ, բարեկամ. եթե այդքան կը հալիս ու կը մաշիս, պետք է բուռն միջոցներ գործածել։ Մամ. ◆ -Մեհենգ [«հիմա»] նրա դյարդյան, նրա կարոտը քըշիլան իստի հյալվյալ ընկյալ-մաշվալ ընք:
հյուծվել ◆ Ընդամենը երկու ամիս էր պառկել, արդեն հալվել-մաշվել էր: ◆ Պ. Քինկ [Քինգ] բոլորովին այլասերվածն էր, հալեր մաշեր, կմախք մը դարձեր էր։ Մամ. ◆ Մեր լուսնկան հիվանդագին աղջնակի մը պես հալալեն, մաշելեն կմախք կը դառնար։ Վահե Հայկ◆ - Տնա՛քանդ ... քու ապուռ [«ամոթդ»] թալեր իս ի ներս, կը հալիս-մաշիս, իմալ [«ինչպես»] մոմ դեմ գոլուն։
