հակադրական կապակցություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [hɑkɑdɾɑkɑn kɑpɑkt͡sʰutʰˈjun]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բացատրություն

  1. (լեզվբ․) արդի հայերենում ներհակական կապակցության տեսակ, երբ համադաս նախադասություններից երկրորդը՝ հակադրվելով առաջինին չի ժխտում, սահմանափակում կամ փոխում նրա իմաստը

Հոմանիշներ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։