(հետը կռիվս տալ) մի բանի մեջ, այսինչ պայմաններում աշխատել-չարչարվել ◆ - Սաղ օրը չարչարվելով, արևի, անձրևի հետ կռիվ տալով ըսկի կարում չի էնքան աշխատի, որ ռեխանց ռուզին հասնի։ (Մուրացան)◆ Տկլոր ու սոված էսպես տարին բուն, / Քարի-հողի հետ կռիվ ենք տալի։ Հովհաննես Թումանյան◆ Կըռիվս եմ տալի հազար ցավի հետ / Ու չեմ կարում - չեմ հասնում վերջին։ Հովհաննես Թումանյան
մի բանով ջանադրաբար զբաղվել ◆ Առհասարակ շատ աչքաբաց և եռանդուն բանվոր դուրս եկավ Սերգոն։ Գործի հետ կռիվ էր տալիս։ Գործը նրա սովորույթն էր, բնավորությունը։ Դերենիկ Դեմիրճյան
