(արևմտհ․) (հետս կոչում ընել) հրաժարվել, ետ կանգնել՝ վերցնել ◆ Մեղադրողը հետս կը կոչե իր մեղադրանքը, անհիմն գտնելով թրքական կառավարության բողոքագիրը։ «Զարթոնք»◆ Մաղթենք դարձյալ որ հետս կոչե իր հրաժարականը։ «Սփ» ◆ Ի զուր կը դիմեր Խորեն Կաթողիկոսին, որ հետս կոչում ըներ և հրաժարեր իր ապշեցուցիչ քաղաքական սայթաքումեն։ «Զարթոնք»համեմատության համար՝◆ Դատը բացող կողմը, այն ալ պետական իշխանություն մը, ընդհանրապես չէր պատահեր որ հետս կոչումի քաղաքականության հետևեր։ Զ
չեղյալ հայտարարել ◆ Կառավարությունը հետս կը կոչեր իր որոշումը, զայն Սահմանադրության հակառակ նկատելով։ համեմատության համար՝◆ Ան իր տիրոջմեն ապահովեց ապստամբական առաջին շարժումներու ներումը, և կրոնքի դեմ տրված հրամանի հետս կոչումը։ ՀրԱրմ
