հնչյունի երանգ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [hnt͡ʃʰjuni ɛɾɑŋɡ]

Բացատրություն

1. (լեզվբ․) հնչյունի այն հատկությունը, որը արդյունք է հիմնական տոնի և աղմուկի, նրանց փոխզուգորդման, ներդաշնակ ենթատոների և արձագանքային տոների

Հոմանիշներ

1. ձայնի տեմբ
2. ձայներանգ

Թարգմանություն

• ռուսերեն՝ тембр звука (ru) ‎(tembr zvuka), окраска звука (ru) ‎(okraska zvuka)
• անգլերեն՝ timbre
• ֆրանսերեն՝ timbre
• գերմաներեն՝ Klangfarb, Lautfarbe

Աղբյուրներ

• Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։