հոգեբանական ախտորոշում

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [hɔɡɛbɑnɑkɑn ɑχtɔɾɔˈʃum]

Բացատրություն

  1. (հոգեբ.) հոգեբանական հետազոտության ձև, որի նպատակն է բացահայտել անձի հոգեֆիզիոլոգիական ֆունկցիաների, պրոցեսների, վիճակների և հատկությունների զարգացման աստիճանը, նրանում բարդույթների առկայությունը, որոշակի իրադրություններում անձի հոգեվիճակները, բնավորության գծերի, ընդունակությունների, սոցիալական դիրքորոշումների և հմտությունների զարգացման հետագա հնարավորությունները


Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Ա․ Ա․ Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1984 — 240 էջ։