հոգեկանի սոցիալ-պատմական պայմանավորվածության սկզբունք

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [hɔɡɛkɑni sɔt͡sʰjɑl pɑtmɑkɑn pɑjmɑnɑvɔɾvɑt͡sutʰjɑn skzbuŋkʰ]

Բացատրություն

  1. (հոգեբ.) հոգեբանության սկզբունքներից մեկը, ըստ որի հոգեկան արտացոլման այն ձևերը, որոնք հատուկ են մարդուն (հատկապես գիտակցությունն ու ինքնագիտակցությունը), զարգացել են մարդու ծագման և սոցիալ-պատմական զարգացման պրոցեսում, իսկ անտոգենեզում անհատական հեգեկանը ձևավորվում է բնածին նախադրյալների և սոցիալական գործոնների փոխներգործության պրոցեսում


Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Ա․ Ա․ Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1984 — 240 էջ։