հոգեկան լարվածություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [hɔɡɛkɑn lɑɾvɑt͡sutʰˈjun]

Բացատրություն

  1. (հոգեբ.) անձի կողմից բարդ խնդիրներ լուծելիս նրանում առաջ եկող հոգեվիճակ, որի երկու տեսակ գոյություն ունի․ ա) օպերացիոն կամ գործառնային լարվածություն, որը կապված է մտավոր գործողությունների կատարման բուն ընթացքի հետ, բ) հուզական լարվածություն, որն առաջ է գալիս որպես գործունեության արդյունքների սուբյեկտիվ գնահատման դրսևորում


Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Ա․ Ա․ Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1984 — 240 էջ։