բուռն հուզում(ներ) հարուցել ◆ Կես րոպե կանխում կամ հապաղում աղոտքի պահեն՝ օր մը ամբողջ կ'ալեկոծեր հոգիները: Օշ. ◆ Բայց նրա հրճվանքի մեջ կա զորավոր թույնի մի կաթիլ, որ փոթորկում է նրա հոգին, և սիրտն սկսում է աղի արցունք թափել։ ԱլՇ ◆ Հաճելի չարչարանք մըն էր այս սակայն իրեն համար ... որ կը գգվեր աղքատ տղու իր ինքնասիրությունը միանգամայն [«միաժամանակ»] կը փոթորկեր իր տղու հոգին: ԳԱճ.
