(գրբ․) ա/մ մեռնել ◆ Թե ինչպես ընկավ Վարդանն ահագին, / Մահու սև ստվերն ի սիրտ թշնամաց, / Զհոգին [ըզհոգին] ձգելով յերկին [հերկին, «երկինք»] առ Աստուած: Ալ. ◆ Հոգիդ սլացավ մաքուր մարմնեդ առ Աստուած / ինչպես անուշ հոտ մը ծաղկեն բաժնըված։ (Մկրտիչ Պեշիկթաշլյան)◆ -Ելիր, ելիր, գրկեմ անգամ մը, և հոգիս տամ առ Աստված: Ճիվան.
