հոգեկան գոհությամբ, հպարտությամբ լցվել, սիրտը փառավորել ◆ - Ախր մեկ էդպես բարձրացո՛ւ, գովի՛ր մեր քաջերին, որ հոգիս փառավորվիր: (Ղազարոս Աղայան)◆ «Գիտեք ինչ ձայն է հանում զուռնան մեր սար ու ձորերում, դնգդնգում է ու հոգիդ էլ փառավորվում է հետը»։ Գրիգոր Բալասանյան◆ Ախչիկը նազուկ մաններով որ ճամփեն չէր շանց տալի, տղի ֆոքին փառավորվըմ էր:
