(~ Աստծուն՝ (խսկց․) Ալլահին տալու) ճշմարտությունը խոստովանելու, ընդունելու արտ. է ◆ -Դե, հոգի ունեմ տալու: Երեք մարդու թաքուն ասել եմ։ (Ակսել Բակունց)◆ -Հոգի ունեմ Աստծուն տալու, ուղիղը պիտի ասեմ։ Ն-Դ ◆ Առանց դրա էլ (հոգի ունենք տալու ալլահին) ձեր ունեցածից շա՜տ բան է մեզ անցել։ «Գրական թերթ»◆ -Հոգի ունիմ տալացո՛ւկ, ձեռս սրտիս դրած կասեմ, որ մեր մովրովի առած ընծեքանցից [«ընծաներից»] 1000-ից մի բաժին իրան չի մնում։ (Պերճ Պռոշյան)
իր միտքը հաստատելու արտ. է ◆ -Հա, ախպեր, հոգի ունեմ տալու... էսքան մարդ վկա, ու ես կհայտարարիմ՝ դու հայրենասեր, ազնիվ ու արդար մարդ ես։ Մուշեղ Գալշոյան◆ -Հոգի ունեմ տալացո՛ւկ, Սմբատը Հերիքնազին արժանի ա։ (Պերճ Պռոշյան)
(~ Աստծուն տալու) մեռնելու եմ ◆ -Մե օր հոքի ունե տալու, իր հոքեմեն ձեռը վո՞ւնց կու վիկալե։ Սունդ. ◆ Ուրախ կըլինեի, որ էսօր շանսատակ ըլներ... տանեի թաղեի ու հետո, մի հոգի ունենք տալացուկ Աստծուն, տայի ու պրծնեի։ (Պերճ Պռոշյան)
