զգացմունք(ներ), ապրում(ներ) ◆ Հոգու սըրբազան կըրակով վառված՝ / Իջնում էր Մովսես լեռան գագաթից, / Իջնում էր ահեղ պատգամներն առած՝ / Շըղթայից հանող Աստծու մոտից։ Հովհաննես Թումանյան◆ Տակավին պիտի կրնար տալ մեզ իր եղրևանիներուն մելանույշ երազեն քիչ մը երազ, ր քանի մը կայած՝ իր սիրավառ հոգույն կրանեն: Մեծ ◆ Ինչ լա՜վ է, որ կա դեռ ցնորք, / Սրտի կրակ դեռ կա տալու։ (Միքայել Նալբանդյան)◆ Անմտությամբ կը դժկամակեի սրտիս կրակը դուրս թափելու, կարծելու որ այդպես լռիկ մնջիկ պիտի կրնայի բուռն տենչանքիս հասնիլ։ Եր ◆ Պատանու նման տաք է քո շունչը, / Շիկնել է դեմքդ ներքին կրակից: Պարույր Սևակ
