դավ(եր) նյութել․ նենգություն(ներ) անել վշտալից , ◆ Կյանքի կեսը հոր է փորել, բայց մանկան պես է քայլոմ։ Հովհաննես Շիրազ◆ Ո՛ւր ծածուկ, ո ՞ [«ո՞վ»] գիտե, ի՛նչ հորեր կը փորեն, ի՛նչ խաղեր կը խաղան, ի՛նչ վրեժ կը լուծեն։ (Մաթևոս Մամուրյան)◆ Երկու կուսակցույուն մարդիկը իրարու հետ կռիվով, ատելությամբ չվարվին․․․ և իրարու հոր փորեն։ Երվանդ Օտյան◆ Ու ավազին վրա մանուկները պատկերներ կը գծեն․ հոր կը փորեն, ոչ սակայն իրարու։ (Գրիգոր Զոհրապ)
չարիք(ներ) պատճառել ◆ Է՞յ Չարխ [«բախտի անիվ»], երբ ծըռիս մարդուն՝ զօրն ի բուն փորես նորա հոր։ Ֆ
