ձայնառություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [d͡zɑjnɑrutʰˈjun]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բացատրություն

  1. (երաժշտ․) բասում երկարատև ձգվող կամ բազմիցս կրկնվող հնչյուն, որի ժամանակ վերևի ձայները շարունակում են իրենց շաղկապված և օրինաչափ շարժումը տարբեր ակորդներ կամ կոնտրապունկտող ձայներով, անկախ նրանից, թե այդ բասային հնչյունը մտնում է վերևի ձայներում հնչող ակորդի մեջ, թե` ոչ


Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Կ․Ե․ Մելիք-Վրթանեսյան, Մ․ Ա․ Տոնյան, Երաժշտական բացատրական բառարան, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989 — 270 էջ։