լռել, ձայնը կտրել ◆ Դրա համար էլ՝ ձենը փորը գցեց, սուս կացավ։ (Պերճ Պռոշյան)◆ Մյուսներն էլ շուն դառան, ձենըները փորըները քցեցին: (Խաչատուր Աբովյան)◆ Շատ հեռու տարածություն կտրելով՝ լռվում, պապանձվում (էին), ձայն ու ձունը փորը գցում: (Պերճ Պռոշյան)◆ Սուս, մունջ՝ իր ձենը փորը քաշում: (Խաչատուր Աբովյան)◆ Մշակ զձեն [ըզձեն] կը թալե փոր... կէրթա ուր [«իր»] տեղ նստի։◆ - Իսկ վա՛րը լո՜ւռ, կատաղի գետն անգամ փորն է քաշեր իր ձայնը: Լևոն Շանթ
ծանր խոսել, ձայնը բարձրացնել ◆ - Հրես բարաթը կտանեմ դատարան, հորդ տունը վեր կգրեմ, սպառնաց ձայնը փորը գցած, որ ասածը երևի մարդ չլսի։ Ստեփան Զորյան◆ - Դու քնուկ են,- ասում է նա՝ ձայնը փորը գցած: Ստեփան Զորյան
