լռել,ձայնը կտրվել ◆ Առաջ ո՞վ էր ծպտուն լսում։ Ձայնը ձորն ընկած բառի վերջը շատ անգամ լեզուն պապանձվում էր։ Դերենիկ Դեմիրճյան◆ Էսպես հենց՛ ձենը փորն ընկած, շունչը լտրված՝ ոտին, գլխին էր անում։ (Խաչատուր Աբովյան)
ձայնը,ցածրանալ քաշվել ◆ Խոսելով, խոսելով՝ պառավի հեկեկոցն էլր սաստկանում. նվազում էր ու ձայնը փորն ընկնում: (Պերճ Պռոշյան)◆ - Բա հիմ դու ո՞ւր ես գնում,- փորն ընկած ձայնով հարցրեց Անդրին։ Հովհաննես Թումանյան
