ձայնորդ բաղաձայն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [d͡zɑjnɔɾd bɑʁɑˈd͡zɑjn]

Գոյական

1. (լեզվբ․) այն ձայնեղ բաղաձայնները, որոնց մեջ ձայնը գերակշռում է աղմուկի համեմատությամբ, որն աննշան է

Հոմանիշներ

1. կես ձայնավոր

Արտահայտություններ

Թարգմանություն

• ռուսերեն՝ сонорный согласный (ru) ‎(sonornyj soglasnyj), сонант (ru) ‎(sonant)
• անգլերեն՝ phon, sonant, vocalic consonant
• ֆրանսերեն՝ sonante
• գերմաներեն՝ Sonant, Hauptlaut, sibennildedender Laut

Աղբյուրներ

• Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։