խոսել արտահայտվել ◆ Վեջը, խոսք կտրում են կարճ, / Ով որ մեր մեջ ձայն է հանում, / Մենք քաշում է այսպես առաջ, / Բայց միշտ նրանք ետ գնում։ Հովհաննես Թումանյան◆ Բերաննին չեն բանար, վերջապես, հայ տառապող ժողովուրդը շահագրգռող խնդիրներուն մասին ո՛չ ձայն մը կը հանեն կամ բառ մը կարտասանեն...: Երվանդ Օտյան◆ Թեև մահամերձ, դու մի ձայն հանի՛ր - / Որդիքդ օգնության կըգան չորս կողմից։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
խոսել. արձագանքել ◆ Նա ընկնում էր Աշխեի ոտները, արտասվալից աչքերով աղաչում-պաղատում, որ ձայն հանի, բան ասի։ Ն-Դ ◆ Բարեկա՛մ, աչքդ լո՛ւյս. լետի [լեդի] Իստեհեմ վերջապես գրեց, վհուկը ձ այն հանեց: (Մաթևոս Մամուրյան)
պատասխանել, դիմադարձել ◆ - Թե որ այն խեղճը մի ձայն էլ հանում է, պրծա՛վ. շունկ կապի, նրան բաց թող։ Ն-Դ ◆ Վայն էկիլ է ու մեզ տարել թե համարձակվում ինք յա ձեն հանի, յա ծպտուն: Գաբրիել Սունդուկյան◆ «Ես գեղցի ռամիկ մարդ եմ, իմա՞լ [«ինչպե՞ս»] կանամ աբեզչիկի (անտառապահ) առեջ ձեն ձուն խառնել»: (Մուրացան)
առարկել ◆ - Ինձ հետ որ գաս, ես քեզ հաց էլ կտամ ու ամեն բան էլ... Դե՛հ, էլ ձայն մի հանիլ ու եկ գնանք։ Ն-Դ
