քեզա (նրան...) խանգարող՝ արգելք լինող չկա ◆ -Իսկը մեր ժամանակներն են... Քե ֆդ ինչ կուզի՝ արա. ձեռքդ բռնո՞ղն ով է: «Հայք»◆ -Թե չիս հավնի, ձեռտ ո՞վ է բռնում, թամասուքով [«պարտամուրհակով»] խոմ չի՞ս կապվի։ Սունդ. ◆ -Աղե՛կ. քու թևդ բռնողը ո՞վ է. դուն ալ կարևորություն մի տար։ Լևոն Շանթ◆ Բայց ո՞վ է...նրա ձեռքը...պահողը... / Կարող է բանտարկի։ Կարող է հանկարծ / Սպանի տղերքից սրան, կամ նրան։ Եղիշե Չարենց◆ Նոր չե՛մ հաքնիլ, հին կհաքնմ, ձեռս ո՞վ ա բռնում, ո՞վ ա գլխիս ծեծում, թե զառ ու ղումաշ հաքիր։ (Խաչատուր Աբովյան)◆ -Կուզես սովորի, կուզես թող, ձեռդ բռնող չկա։ Մաթևոս Դարբինյան◆ -Ինչպե՞ս թե... ձեռքես բռնող չկա... Ե՛ս եմ իմ քերթվածիս միակ հեղինակը։ Շահան Շահնուր◆ -Գնա տպել տուր. ձեռքեդ բռնող կա՞: Հակոբ Պարոնյան◆ Թևեն բռնող չիկա, թող եկա գործը տեսնա։ Երվանդ Օտյան◆ -Սիրո՞ւմ էր, էն գլխից թող նրան գնար, ո՞վ բռնեց ձեռքը, կամ ո՞վ նրան զոռով իմ տղային տվեց։ Գրիգոր Բալասանյան◆ -Գեղովի խոսքը մին արե՛ք, սև (քվե) քցեցե՛ք, ձեր կուռն ո՞վ ա բռնում: (Պերճ Պռոշյան)
