օգնության, հասնել օգնել ◆ - Այո՛, ես հասկանում եմ քո դրությունը, անբա՜խտ իմ Գրիգոր... և կաշղատեմ միշտ օգնության ձեռք կարկառել քեզ։ Ն-Դ ◆ Ի՞նչ խղճով պետք է տեսնենք սրանց ողբալի դրությունը և օգնության ձեռք չկարկառենք, երբ կարող ենք։ Ն-Դ ◆ - Խի՛պ, ամոթ ալ չզգար [չը՛զգար], ետևը կը նայի, որ աղբարն ալ իրեն օգնող ձեռք մը կարկառե: (Թլկատինցի)◆ Վստահացան դիմելու յուրյանց փրկությունի համար աջ կարկառող ռուսաց տերությանը, խնդրեցին, աղաչեցին։ (Պերճ Պռոշյան)
այպիսի հարաբերություն առաջարկել ◆ Ճանաչելով ճշմարտությունը, ձեռք կկարկառեն սոցիալիզմի իսկական դրոշի տակ կռվող՝ եղբայր պրոլետարիատին։ Սուրեն Սպանդարյան◆ Կըսվի թե Անդրանիկի համաձայն չէր, որ ռուսահայերը հաշտության ձեռք կարկառեն օսմանցիներուն։ («Ն»)
դիմել ◆ Իրեն կո տայի գրպանիս բոլո՛ր ունեցածը՝ ամե՛ն անգամ որ եղբայրորեն ձեռք կը կարկառեր ինծի։ (Ռուբեն Սևակ)◆ Ձեռքերըս ահո՛վ կարկառեցի քեզ, / Կարոտով անհուն կարոտեցի ես, / Կենդանի շնչիդ, հրիդ ու տապիդ։ Զ ◆ Եվ քեզ խնկարկող վշտի խորանում / Ընկած ինքնակամ՝ / Հոգնած բազուկնիս քեզ ենք կարկառում / Խեղճ, արյունաքամ։ Քալաչյան ◆ Այն մեծ ապահովությամբ թե անոնք ետ պիտի չդարձնեին իրենց կարկառված ձեռքը:◆ Միշտ զգալ, որ պետք է դիմես օտար մարդկանց, միևնույն կարկառ ձեռքը ամեն ամիս, դա սոսկալի է։ (Վահան Տերյան)
ողորմություն խնդրել. մուրալ ◆ Ա՜յնպես դողդոջուն, հիվանդ ու անճար, / Անց ու դարձողին ձեռն էր կարկառում: (Ավետիք Իսահակյան)◆ Դեզ մը ոսկի պահած իրենց գոտիին մեջ՝ անորակելի անամոթությամբ եկած էին ձեռք կարկառելու ազնիվ ամերիկուհիի մը։ Եր ◆ Ամեն ինչ բարերարաց, որ լոկ անունն ունին, ձեռք կարկառել ու մուրալ։ (Մաթևոս Մամուրյան)
