ձեռք ձեռքի տալ

ձեռք ձեռքի տալ 1

1. (համերաշխորեն) միանալ (միասնաբար հանդես գալու) ◆ - Ձեռք ձեռքի, մեջք մեջքի տվեք, միացեք: Հովհաննես Ճուղուրյան ◆ Ոչ թե ավերների, այլ խաղաղ ժամանակ ձեռք ձեռքի տանք: «Գարուն» ◆ Եկե՛ք, ձեռք ձեռքի տվեք, միացե՛ք, Սամաթիացվոց զորությունը միության մեջ է: Պետրոս Դուրյան ◆ Երիտասարդն թակավորու լաճու ծետ մեյտեղ թև տվին թիվի, կնյացին թակավորու մոտ: (Միրե Ջնանի ախչիկ) ◆ Ձեռն ի ձեռն խառնեն, իրարու օգնեն և իրարմե լուսավորին: Բյուզանդացի ◆ Բա՛վ է արտասուքդ, ո՛վ Մայր Հայաստան, / Տես ի՛նչպես սիրով Հայեր համակամ՝ / Ձեռք ի ձեռս տալով՝ քրտնաթոր ջանան / Ջախջախել զլուծ [ըզլուծ] քո թշվառության: Տեր Ղազարյան

ձեռք ձեռքի տալ 2

1. ամուսնացնել, ամուսնանալ ◆ Կանանչ-կարմիր բարակ աբրեշումե [«մետաքսե»] պարանն երկուսիդ շլնքովը պատ տվին խաչ ու ավետարանի տակին, ձեռ ձեռի տվին, միացրին: (Պերճ Պռոշյան) ◆ Հարսն ու փեսեն վաղուց երդկի տակին կաննած են, որ ձեռ ձեռի տան: (Պերճ Պռոշյան)

Աղբյուրներ

1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։