խառնակիչ, չար ◆ Իր՞չ ես դու ել ձձում հեծնող պառավի նման բոլորն իրար խառնում։ (Մարտունի, կարին - ներքին բասեն)։ ◆ Վայ, աջքտ ճագի՜, ի՜նչ լավ ասին, խնոցի հեծնո՛ղ, գրող՜ գզիրի։ Դերենիկ Դեմիրճյան◆ Ձձում հեծնող պառավ, ա, ձեր մեջ կռվի կսարկ (Մարտունի - գետաշեն)
կախարդ, վհուկ, գիր անող ◆ Քո հեքիաթասաց Հովոյին եմ տեսնում իր ձձում հեծնող ջադուների, ջիների ու դևերի բազմության հոտ։ (Մկրտիչ Խերանյան)◆ Էտ պառավի սեյրըբազ [«կախարդ, հմայող»] ա ըլում, ձըձում հոծող: (Շաբո և Շահաբաս)
