(արևմտհ․) գնալ, ճանապարհ ընկնել, մի տեղի ճանապարհը բռնել ◆ Կտրուկ չային ճամբան ափ առավ, վստահ՝ ազնվական ձիու նմանող վազքին ու արագության։ Համ ◆ Այս կինը երկար չի լսելու համար իսկույն կը գոցեմ ականջս ու շուտով մը ճամբաս ափ կ'առնեմ: (Թլկատինցի)◆ Դասատուն մինակ մնացած, կը պատրաստվեր տանը ճամբան ձեռք առնելու: Երվանդ Օտյան◆ Վարդապետը հաջորդ շաբթու Պոլսո ճամբան ձեռք կ'առնե: Երվանդ Օտյան◆ Կեղցան հայվոնու կը քեշե, կեղան ճամբոքու ծեռք կո առնու:
