շեղվել, շփանալ (փխբ․)◆ Փիս խրատներով ճամփից դուրս կգա: (Խաչատուր Աբովյան)◆ Անդադար մոլորվում էր, անդադար ճանապարհից դուրս էր գալիս: (Րաֆֆի)◆ Ան շիտակ ճամբեն ելած և գեշ ընկերներու հետ բարեկամացած էր։ Տատը ◆ Փյարին ճըմպից տյուրս էր եկել, վատ շրջան էր ընգոլ։ Փարի
ավիրվել ապականվել ◆ Տկար էր, հիվանդկախ, կոկորդս հիվաբդ, ջղերս «ճամբե ելած»: Ալմաստ Զաքարյան◆ - Կու լամ կյանքս... իմ ծռած, ճմռտած, եղծված ու անպետք դարջած իմ կյանքս. իր ճամբեն ելած իմ խե՜ղճ կյանքս։ Լևոն Շանթ
